Καλώς ήλθατε στο Ιστολόγιο του mesologgi-sport

Άντε να τελειώνουμε με τους Γιαννιώτες και τους Πετρούνιες…

Ο Νίκος Συρίγος κοιτάζει στα μάτια τους ΗΡΩΕΣ του ελληνικού αθλητισμού και τους ζητάει να… μας γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια!

Η Κορακάκη, ο Πετρούνιας, ο Γιαννιώτης, τα παιδιά της ιστιοπλοΐας… Ναι, ναι, όλοι αυτοί που «παίζουν» τώρα στα δελτία ειδήσεων, που τρέχουν να τους υποδεχτούν οι πολιτικάντηδες στα αεροδρόμια, που μαθαίνουμε πού μένουν, πού προπονούνται, ποιός είναι ο σύντροφος, η κοπέλα ή οι σύζυγοι τους… Αυτοί που μαθαίνουμε τα πάντα για τη ζωή τους σε χρόνο dt ώστε μετά από λίγο να έχουμε πολλά για να… ξεχάσουμε! Είναι όλοι αυτοί οι ΗΡΩΕΣ των καλοκαιριών, που το χειμώνα τους αφήνουμε να… πεθάνουν σαν τον τζίτζικα του παραμυθιού. Κι ας είναι στην πραγματικότητα τα πιο εργατικά μυρμήγκια. Ας είναι όλοι αυτοί που για να καμαρώνουμε όλοι εμείς κάθε 4 χρόνια, χύνουν ιδρώτα και αίμα κάθε μέρα... Αυτοί που τους θυμόμαστε κάθε φορά που μας φέρνουν το χρυσάφι, το ασήμι και τον χαλκό και τους γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια όσο αγωνίζονται όλο το χρόνο.

Η Άννα, ο Λευτέρης, ο Σπύρος και οι άλλοι που πιθανόν να ανέβουν ή να μην ανέβουν στο βάθρο, στην Ελλάδα του χθες, του σήμερα και του αύριο, τρώνε το σκατό με το κουταλάκι του γλυκού μέχρι να φτάσουν στις κορυφές τους, ώστε εσύ κι εγώ να καμαρώνουμε… Είναι παιδιά που μέχρι να φορέσουν το μετάλλιο στο στήθος δεν τους ξέρει ούτε ο διπλανός τους. Μετά τους μαθαίνουμε όλοι και μετά τους ξεχνάμε πάλι όλοι, μέχρι να (μας αναγκάσουν να) τους ξαναθυμηθούμε… Πάλι καλά να λένε (οι αθλητές), που δεν άρχισε ακόμη η μπάλα και έχουν χώρο οι… τηλεοράσεις, τα σάιτ, οι εφημερίδες και ο κόσμος κατ’επέκταση για τους Γιαννιώτες και τους Πετρούνιες! Μετά θα ασχολούμαστε πάλι με το «κοράκι» που δεν έδωσε το πέναλτι, τον παικταρά κράμα Ρονάλντο-Μέσι (που δεν τη βρίσκει ούτε με το καλάμι) και με τον προπονηταρά που έμαθε την ομάδα του να παίζει καλά στα στημένα… Άμα δείτε τη φάτσα του Πετρούνια και του Γιαννιώτη μέσα στο χειμώνα γράψτε μου… Θα έλεγα και της Κορακάκη αλλά η Αννούλα μπορεί να «σωθεί» γιατί είναι ομορφοκόριτσο οπότε κάποιος από το σινάφι μου, μπορεί να τη θυμάται συχνά-πυκνά για το… μάτι!

Άντε να τελειώνουμε, λοιπόν, με δαύτους και να ασχοληθούμε με τα σοβαρά… Άσε που, εκτός των άλλων, οι διάφοροι Πετρούνιες, χαλάνε και το γλυκό της κοινωνίαςπου οραματίζονται όλοι αυτοί οι προοδευτικοί… Ξέρεις τι είναι να τραγουδάς τον Εθνικό Ύμνο ή να κλαις από συγκίνηση βλέποντας τη σημαία σου να κυματίζει ψηλότερα από τις άλλες; Μην μας πουν και φασίστες… Λευτέρη, Άννα, Σπύρο και τα άλλα τα παιδιά κάντε μας μια χάρη… Γράψτε μας! Κάντε αυτό που κάνετε, όπως το κάνετε τόσα χρόνια, συνεχίστε στο δρόμο σας και γράψτε μας… Μόνο έτσι θα παραμείνετε ψηλά! Εκεί που σας αξίζει…

Υγ. Η υπερπροσπάθεια του Γιαννιώτη στα τελευταία μέτρα ήταν ότι πιο συγκλονιστικό έχω δει εδώ και χρόνια... Η απόδειξη του τι μπορεί να καταφέρει ένας Έλληνας όταν ξεπερνά τον εαυτό του. Ξυπνάτε!

Υγ2. Όσο ευχαριστούμε τα παιδιά που πήραν μετάλλια, πρέπει να ευχαριστήσουμε και τα παιδιά που έφτασαν μέχρι το Ρίο, ξεπερνώντας τον εαυτό τους…

Νίκος Συρίγος
onsports.gr